Haber ve Fotoğraf: Zeynep Sancar
Ramazan deyince akla gelen ilk tatlılardan biri güllaçtır. Sütlü ve hafif bir tatlı olması nedeniyle iftardan sonra sıklıkla tercih edilir.
Güllacın, Osmanlı dönemine kadar uzanan eski bir tarihi var. Güllaç, Osmanlı döneminde yaşayan insanların mısır nişastasını saklama çabasıyla bulunmuş. Çuvallarla alınan nişasta bozulmasın, böceklenmesin, rutubetten zarar görmesin diye biraz un ve suyla karıştırılıp nişastaya yufka şekli verilirmiş. Bu sayede nişastanın uçuşup dağılmayacağı ve daha geç bozulacağı düşünülmüş. İlk güllaç yaprakları böyle hazırlanmış ve evlerde muhafaza edilmeye başlanmış. Daha sonra bu yapraklar, süt ve gül suyuyla ıslatılıp güllaç tatlısı halini almış ve bu tatlı günümüze kadar gelmiş.
Tatlı Ustası Suat Doğandemir, güllacın püf noktalarını okurlarımıza şöyle anlattı: “Süt, güllaç yaprağı, toz şeker, vanilin, ceviziçi güllacın ana malzemeleri. Bu malzemelerden en önemlisi süt. Sütün çok soğuk olmaması gerekir; aksi takdirde süt çok soğuk olursa yaprakla özdeşleşmez.”
